Toen ik gisteravond het berichtje van Madelin las rolden de tranen over mijn wangen...
Ze bestaat zelf 1 jaar en wilde dat feest koppelen aan een activiteit voor het goede doel, het is zo erg wat zowel zijzelf als haar zus meemaakten.... je leest het hier.
Zelf werd mij deze rampspoed ook niet echt bespaard:
ik ben nu mama van 3 gezonde kindjes maar dat ging ook niet zomaar....
Na mijn oudste kindje was ik terug zwanger van het tweede, maar in november 2005 ging het mis. Ik ging op routinecontrole bij de gynecoloog (18 weken zwanger), toen ze ineens constateerde dat het hartje van mijn Emma niet meer klopte.
Verslagenheid alom, volgens de gynecoloog zou de bevalling spontaan wel snel op gang komen en ze stuurde mij terug naar huis. Op dat moment valt de hemel op je hoofd. Daags nadien ben ik, op mijn aandringen, bevallen van mijn kindje.
Er werden afdrukjes genomen van handjes en voetjes en dat was het...
zo koud, met een leeg gevoel blijf je dan achter, ik weet nog altijd niet of en waar ze begraven ligt....
Moest er op dat moment wat meer steun geweest zijn in het ziekenhuis, had ik haar al maar zelf kleertjes kunnen aandoen, dat zou voor mij een wereld van verschil geweest zijn!
Dit meisje heeft alleen voor ons bestaan en schittert nu als een mooie ster aan de hemel...
Later is er dan toch nog een tweede dochtertje gekomen.
Bij het derde liep het echter alweer mis, ik was 24 weken zwanger van nummertje drie toen ik op 1 december 2008 getroffen werd door de vleesetende bacterie...
Zelf lag ik in coma toen ik Natan verloor en ik heb het afscheid niet meegemaakt maar als ik het verhaal achteraf hoorde was het ook hier maar een kille bedoening. Als ze hem toen ook kleertjes hadden kunnen aandoen, of een knuffeltje hadden kunnen geven, dan had ik ook hier een 'tastbaar' bewijs gehad....
Later is er dan toch nog een derde 'wonderkind' gekomen...
Vandaar wil ik jullie vragen massaal deel te nemen aan deze activiteit
Best kan je een seintje geven indien je deelneemt, zodat de drukte wat kan ingeschat worden, je stuurt best een mailtje naar madeline@destoffenmadam.be
Het voelt heel raar om dit persoonlijke verhaal met de wereld te delen, ik heb lang getwijfeld, maar als er mensen mee geholpen kunnen worden, of leed verzacht kan worden, dan is deze post de moeite waard geweest!
Het voelt heel raar om dit persoonlijke verhaal met de wereld te delen, ik heb lang getwijfeld, maar als er mensen mee geholpen kunnen worden, of leed verzacht kan worden, dan is deze post de moeite waard geweest!
Maar Els meisje... ik wist al een deel, maar bij het lezen van jouw verhaal krijg ik kippenvel meis
BeantwoordenVerwijderenDikke knuf van me
xx
Oh Els, bedankt! En sorry ... Dikke knuffel, xxx
BeantwoordenVerwijderenWat vreselijk dat je dit hebt moeten meemaken. Zowel bij het lezen van jouw verhaal als dat van madelin werden m'n ogen week. Dit zijn weer verhalen dat bij me gaan blijven hangen.
BeantwoordenVerwijderengroeten,
Wat erg zeg, dat je dit zelfs 2x hebt moeten meemaken...
BeantwoordenVerwijderenPfff :(
... Ik heb hier helemaal niet de juiste woorden voor. Wat kan een mens in 1 leven mee maken? Vreselijk.
BeantwoordenVerwijderenSterkte.
Ik kan je vertellen dat er sinds een jaar een FB groepje bestaat dat zich bezighoudt met het maken van coconnetjes en kleertjes voor sterretjes. We ondervinden elke dag weer aan de verhalen van de sterrenmama's hoe belangrijk het is voor hun dat ze hun kindje kunnen aankleden,inwikkelen in iets mooi om ze zo een mooi afscheid te kunnen geven.Elk ziekenhuis dat zich aanmeldt kan gratis deze dingen van ons krijgen en mama's kunnen ze ook zelf aanvragen.We hopen dat geen enkele mama zich meer moet voelen zoals jij je hebt gevoeld en voelt. Elk kindje verdiend een waardig afscheid.de groep heet Made with Love for Stars.
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel.
Mijn dochter heeft ook een Emmatje verloren op 28 weken zwangerschap.Gelukkig werden ze goed begeleid,en hadden ze in UZA toch een team die klaarstonden met kleertjes,door vrijwilligers gemaakt,ook voetjes en handjes in plaaster. En ze hebben foto's kunnen maken. En wij hebben haar mogen begraven,was daar een heel goed team met psychologen,genetica profs enz.Wij waren zeer blij dat ons sterretje mooie kleertjes had. Dat maakte haar een echt mensje.
BeantwoordenVerwijderenDus heel veel begrip voor deze situatie,steun jullie doel volledig. Heel veel succes.
Dapper dat je dit wilde delen..
BeantwoordenVerwijderenHeel moedig van je om dit verhaal met ons te delen.
BeantwoordenVerwijderenZo jammer dat je nooit de kans gekregen hebt om deftig afscheid te nemen...
Je bent een straffe madam!!
Dikke knuffel!